شیراز زیبا که در استان فارس و در جنوب کشور قرار گرفته است گویی تکه‌ای از بهشت خداست که بر روی زمین به انسان‌ها ودیعه داده شده است.
شیراز یکی از تاریخی‌ترین شهرهای ایران است، شهری تماشایی با باغ‌ها و آثار تاریخی فراوان که نه فقط گردشگران داخلی بلکه گردشگران زیادی هم از خارج کشور را به سوی خود می‌کشاند.
در لوح‌های یافت شده در تخت جمشید از شیراز با نام‌های ish-si-ra-Ti (ایش-سی-را-تی) و یا نام‌هایی از این قبیل یاد شده است. همچنین بنا به اطلاعات موجود در کتاب صورالاقالیم ،به دلیل وجود دام‌‌های بسیار در دشت شیراز به این شهر شیرساز می‌گفتند.
روز شیراز
اگر تا به حال در اردیبهشت ماه گذرتان به شیراز افتاده باشد حتما می‌دانید که این شهر در این ماه چقدر سرسبز و تماشایی است و عطر بهار نارنج در کوچه باغ‌ها و خیابان‌های این شهر را رویایی و بهشتی می‌کند.
اردیبهشت را می‌توان ماه شیراز دانست و بیشتر گردشگران منتظرند تا اردیبهشت شود و سفری به شیراز ترتیب دهند به خصوص اینکه در این ماه به مناسبت روز شیراز مراسم متنوع و جالبی هم در سطح شهر برگزار می‌شود.
در اسطوره‌های کهن، اردیبهشت را به‌عنوان نگهبان زمین و حافظ نظم هستی می‌دانستند. پانزده اردیبهشت برای ایران و ایرانی روزی خاص و عزیز محسوب می‌شود هرچند که امروزه خیلی از رسومات ایرانی و باستانی به فراموشی سپرده شده و کمتر کسی از آن‌ها با خبر است.
روز ۱۵ اردیبهشت را که روز میانی بهار است ، در تقویم به نام روز شیراز نام‌گذاری کرده‌اند. همچنین جشن میانه بهار هر ساله مصادف با ۱۵ اردیبهشت می‌باشد که جشنی باستانی برای ستایش آفرینش می‌باشد.
شیرازی‌ها ارزش بسیاری برای این روز قائلند و برنامه‌های مختلفی را در این روز برگزار می‌کنند که از جمله آن‌ها که برای بزرگداشت این روز از ۱۱ تا ۱۵ اردیبهشت در این شهر برگزار می‌شود، می‌توان به برنامه‌هایی مانند به هوا در آوردن بالن و فرود آوردن آن در بخش‌های مختلف شهر، جشنواره‌ی بازی‌های بومی و محلی، شب‌های شعر، نمایشگاه فرهنگی و تورهای شیرازگردی اشاره کرد.
با این برنامه‌ها و آب و هوای فوق‌العاده اردیبهشت سفر به شیراز در روزهای اردیبهشت و با رزرو پروازی مطمئن با کاریز می‌تواند به یکی از ماندگارترین خاطرات هر مسافری تبدیل شود.
جشن بهاربد یا میانه بهار
در ایران باستان، گاهشماری بگونه امروزی وجود نداشته و از سیستم گاهشماری به نام گاهنبار استفاده می‌شده که کهن‌ترین گاهشمار شناخته شده ایرانی است. در این سیستم، به جای دوازده ماه ، هشت بخش وجود داشت.
پس از پایان این هشت بخش ، سال نو را جشن می‌گرفتند. هرکدام از این بازه‌های زمانی ، نام و جشنی ویژه داشت که جشن مربوط به روز پانزده اردیبهشت ، جشن بهاربد یا جشن میانه بهار بود.
هرچند که به طور دقیق، روز شانزده اردیبهشت میانه بهار محسوب می‌شود، اما از آنجا که در تقویم مذکور، روز پانزدهم ماه دوم هر فصل، میانه فصل محسوب می‌شد، هم در گذشته و هم امروز، روز پانزدهم را مصادف با چنین روز و جشنی می‌دانیم.
این روز را مصادف با روزی می دانند که فرشته خدا بر زرتشت ظاهر شد ، او را به انجمنی در کرانه رود دائیتی برد و اهورامزدا رسالتش را به او ابلاغ کرد.
متاسفانه، امروزه برگزاری این جشن کم‌رنگ شده است و تنها باقی‌مانده‌هایی از این مراسم زیبا ، در جاهایی مثل حوض سعدیه شیراز برگزار می‌شود ، ما نیز به نوبه خود در کاریز برای فراموش نشدن این روزها در تقویم ملی کشورمان این مقاله را برایتان گردآوری نموده‌ایم.
جشن فروردینگان – جشن‌های باستانی
جشن سروشگان – هفدهم فروردین
جشن اردیبهشتگان