سنترال پارک، محوطه‌ی سبز وسیعی است که در بخش مرکزی منهتن و در قلب شهر نیویورک واقع شده است. این پارک شهری در سال 1873 افتتاح شد.
در آن زمان مساحت این پارک، 315 هکتار بود، اما در سال‌های بعد این میزان دستخوش تغییر شده و پارک وسعت بیشتری یافت ، به طوری که اکنون مساحتی حدود 341 هکتار دارد.
سنترال پارک نیویورک نه تنها در میان مردم آمریکا ، که در میان مردمان دیگر کشورها نیز از محبوبیت بسیاری برخوردار است و بسیاری از گردشگران در آرزوی گشت وگذار در این پارک مشهور آمریکایی به سر می‌برند.
سنترال پارک سالانه حدود 42 میلیون بازدید کننده دارد و در تمام طول سال باز است. این پارک در سال 1964 به عنوان یک مکان تاریخی ملی و در سال 1974 به عنوان یک مکان مهم در شهر نیویورک اعلام شد.
تاریخچه سنترال پارک
مفهوم پارک عمومی در شهر نیویورک با بازرگانان و مالکان متمول محلی آغاز شد که مقامات شهری را ترغیب کردند تا یک فضای عمومی قابل مقایسه با فضای لندن و پاریس ایجاد کنند.
آن‌ها می‌خواستند شهرت بین المللی شهر را به دست آورند و برای نیویورکی‌های طبقه کارگر جایگزینی سالم بجای سالن فراهم کنند.
پس از 3 سال بحث ، قانونگذار ایالتی به شهر نیویورک اجازه استفاده از اختیارات دامنه برجسته برای تملک مساحت در مرکز منهتن را در سال 1853 داد. زیرا باتلاق‌ها ، بلوف‌ها و برافروختگی‌های سنگی زمین را برای توسعه خصوصی نامطلوب ساخت.
متأسفانه ، برای به دست آوردن این زمین منجر به آوارگی 1600 نفر از ساکنان ، از جمله کشاورزان خوک ، باغبانان و ساکنان آفریقایی-آمریکایی روستای سنکا شد. سه کلیسا و یک مدرسه ، در حوالی خیابان 8 و خیابان 82 نیز از بین رفتند.
پس از دستیابی ، مسئله کنترل سیاسی پارک به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شد. قانونگذار ایالتی تحت سلطه جمهوری خواهان “حاکمیت داخلی” را ترجیح نداد.
جمهوری خواهان نمی‌خواستند که دارندگان دفتر حزب دموکرات در شهر کنترل پارک را داشته باشند. بنابراین ، در سال 1857 ، قانونگذار ایالتی اولین کمیسیون پارک مرکزی را تحت نظر اندرو گرین منصوب کرد تا بر طرح شهر منهتن و مدیریت پارک نظارت کند.
کمیسیون پارک مرکزی اولین آژانس برنامه ریز شهر بود. منشور جدید شهر تا سال 1870 قانون منزل و کنترل محلی پارک را به منصبان شهردار بازگرداند.
در نتیجه اولین مسابقه طراحی کشور که کمیسیون برای تعیین چیدمان پارک برگزار کرد ، فردریک لا اولمستید ، روزنامه نگار متولد ایالت کانکتیکات و معمار انگلیسی ، کالورت ووکس ، برای طراحی خود با عنوان “طرح سبز” انتخاب شدند.
این طرح چمنزارها و حوضچه‌های گسترده‌ای را پیشنهاد می‌کرد که به نظر می‌رسد “بی حد و مرز” در میان فضای بزرگ شهری در اطراف آن باشد از جمله عناصر چوپانی مانند زمین‌های جنگلی ، کاشت‌های انبوه ، غارهای طبیعی و جویبارهایی با آب آبشار.
اولمستد و واکس ، پارک مرکزی را پادزهری برای ازدحام و شرایط شلوغ شهر اطراف تصور می‌کردند. آن‌ها همچنین آرزو داشتند که این یک مکان برای اجتماع عموم باشد.
به همین منظور ، سنترال پارک فضاهایی را برای موسیقی و هنرهای تجسمی ، تفریحات غیرفعال مانند طراحی و تماشای پرندگان و ورزش‌های فعال مانند قایقرانی ، اسکیت روی یخ ، بیس بال ، تنیس و کروکت و یک کلاس درس در فضای باز برای مطالعه گیاهشناسی را در برگرفته است.
حقایقی درباره سنترال پارک
این پارک شامل هفت دریاچه و استخر مصنوعی و همچنین دارای بیش از 9000 نیمکت می‌باشد.
هزینه‌ی سنترال پارک برای ایالات متحده بیشتر از آلاسکا است. هزینه ساخت پارک مرکزی تقریباً بیش از یک میلیون دلار برآورد شده بود ، اما در پایان ساخت این پارک به 7.39 میلیون دلار رسید. آلاسکا که تقریباً در همان زمان ایجاد پارک خریداری شده بود ، 7.2 میلیون دلار قیمت داشت.
این یکی از پر طرفدارترین لوکیشن‌ها برای فیلمبرداری در جهان است. سنترال پارک مکان مناسبی برای همه سنین از ملاقات‌های عاشقانه و گفتگوهای کاری تا محل مناسبی برای بازی کودکان است. برای دیدن لوکیشن همه فیلم‌های مورد علاقه خود ، از رومئو و ژولیت گرفته تا شکارچیان ارواح می‌توانید به این پارک بروید.
یک کلبه سوئدی در قرن نوزدهم در پارک وجود دارد که این کلبه سوئدی که در سال 1876 وارد آمریکا شد و در سال 1877 به این پارک آورده شد. امروزه در این سازه چوبی یکی از بهترین شرکت‌های عمومی تولید گیاهان دارویی در ایالات متحده است. کلبه سوئدی در West Side در خیابان 79 واقع شده است.
چشمه بتسدا صدها بازدید کننده‌ای را که هر روز برای لذت بردن از منظره دریاچه و استراحت در “قلب” پارک مرکزی می‌آیند ، به خود سمت جذب می‌کند. مجسمه‌ای که در بالای آن قرار دارد ، فرشته‌ی آب‌ها نام دارد ، که توسط اِما استبینز در سال 1873 طراحی شده است و یکی از شناخته شده ترین شمایل‌ها در کل پارک است.
