تابلوی شام آخر

تابلوی شام آخر یکی از مشهورترین نقاشی های لئوناردو داوینچی، نقاش، مهندس و معمار ایتالیایی است که در بسیاری از هنرهای زمان خود به برتری رسید و آثار ماندگاری از خود به جای گذاشت و در سال های 1494 تا 1498 و بر روی دیوار صومعه سانتا ماریا دلا گرازیه در ابعاد 460 در 880 سانتی متر کشیده شده است.

موضوع نقاشی

موضوع این نقاشی یک تم سنتی است که اغلب برای اتاق های غذاخوری در مکان های مذهبی به تصویر کشیده می شود. با این حال، زمانی که لئوناردو این اثر را خلق کرد، این یک اتاق غذاخوری نبود.

این اثر هنری، همانطور که در کتاب مقدس ذکر شده است، صحنه هایی از شام آخر را در آخرین روزهای زندگی مسیح نشان می دهد. این نقاشی بر اساس کتاب یوحنا فصل 13 آیه 21 است که در آن ، یک شب قبل از خیانت حواریون به مسیح، عیسی ناصری آنها را به صرف شام جمع می کند و واکنش هر یک از حواریون وقتی حضرت مسیح به این خبر اشاره میکند ، نشان می دهد.

 

شام آخر خاستگاه «شام خداوند» در میان مسیحیان است و به طور مشخص گفته می شود که وعده غذایی در باغ جتسیمانی است که عیسی مسیح به عنوان آخرین «غذای زمینی» در شبی که یهودا به او خیانت کرد، خورد.

با کمک یک نسخه آبرنگ بدون امضا که در اواسط قرن شانزدهم یافت شد، هر یک از حواریون با نام شناسایی شدند.

داوینچی این تابلو را برای فرمانروای زمان خود، لودوویکو اسفورزا، کشید که پس از سه سال آن را به پایان رساند و به عنوان غم انگیزترین اثر هنری جهان شناخته شد.

شام آخر لئوناردو داوینچی دوران پرتلاطمی را در طول زندگی خود پشت سر گذاشته است. این اثر از ابتدا آسیب زیادی دیده است، زیرا اسفروزا دستور داده بود تا کلیسا را ​​سریع بسازند، برخی از دیوارها هنوز نمناک بودند و این باعث آسیب اولیه رنگ شد. در سال 1768 برای کاهش آسیب، پرده ای در جلوی تابلو نصب شد، اما با هر حرکت پرده، مقداری از نقاشی کنده می شد. و در اواخر دهه 1800، سیل عامل دیگری بود که نقاشی را خراب کرد. تلاش های زیادی برای مرمت آن انجام شد که یکی از جدی ترین آنها در سال های اخیر رخ داد و 21 سال به طول انجامید و سرانجام در سال 1999 به پایان رسید.

 

 

دو نسخه اولیه از شام آخر وجود دارد که به نظر می رسد توسط دستیاران داوینچی نقاشی شده اند، تقریباً به اندازه نسخه اصلی هستند و با جزئیات بسیار حفظ شده اند. یکی از این نسخه ها در آکادمی سلطنتی هنر لندن و دیگری در کلیسای سن آمبروجیو در سوئیس نصب شده است. نسخه سومی نیز وجود دارد که آندره آ سولاری در حدود سال 1520 کشیده و در موزه لئوناردو داوینچی در بلژیک به نمایش گذاشته شده است.

آنچه امروز از تابلوی شام آخر می بینیم ممکن است بخش بسیار کوچکی از نسخه اصلی اثر داشته باشد که در حال حاضر در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود.