دخمه مردگان پاریس، شامل مجموعه‌ای از استخوان‌های متعلق به مردمی است که قدمت آنها به قرن هجدهم بازمی‌گردد؛ در واقع این جاذبه شبکه کاملی از تونل‌ها را شامل می‌شود که کیلومترها در زیر پایتخت فرانسه گسترده شده‌اند. دخمه مردگان یکی از بهترین مکان‌ها برای بازدید در پاریس به ویژه در ماه اکتبر است؛ به همین خاطر توصیه می‌کنیم بازدید از آن را در تور فرانسه از دست ندهید. ممکن است این دخمه برای برخی از افراد وحشتناک به نظر برسد؛ اما اگر از دیدن چیزهای عجیب لذت می‌برید، ممکن است بازدید از آن شما را مجذوب خود کند. تا انتهای این مطلب با مجله گردشگری کاریز همراه باشید تا هر آنچه که باید درباره دخمه مردگان پاریس بدانید به شما بگوییم.
1. دخمه مردگان پاریس بزرگ‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنید
یکی از حقایق دخمه‌های پاریس که ممکن است برای شما جالب باشد، وسعت و بزرگی آنهاست. وسعت دخمه مردگان پاریس غیر قابل تصور است. برخی از افراد فکر می‌کنند که طول آنها 300 کیلومتر است اما برخی دیگر می‌گویند ممکن است حتی 500 کیلومتر باشد. همچنین اعتقاد بر این است که مساحت کل آنها 11000 متر مربع است.
از نظر عمق، این دخمه حدود 20 متر زیر زمین است. برای آن که متوجه عمق این مکان شوید باید بگوییم که نزدیک به ارتفاع یک ساختمان 5 طبقه است.
2. دخمه مردگان قبلاً معدن سنگ آهک بود
دخمه مردگان پاریس قبل از تبدیل شدن به محل دفن اجساد، به عنوان مجموعه‌ای ای از معادن به نام معدن Tombe-Issoire مورد استفاده قرار می‌گرفت. نوع خاصی از سنگ آهک از آن استخراج می‌شد که به سنگ آهک لوتتین معروف است. این سنگ آهک برای ساختمان‌های مختلف در پاریس (مانند موزه لوور، Les Invalides و غیره) در حدود قرن 15 و 16 به کار گرفته شد. زمانی که معادن سنگ بیشتری نداشت، معدنچیان استفاده از چاه‌ها را متوقف کردند و معادن سنگ رها شدند. پس از آن دخمه مردگان پاریس شکل گرفت.
3. برخی از بخش‌های دخمه‌ها برای بازدیدکنندگان باز نیستند
به دلیل عمق زیاد، دخمه مردگان پاریس را نمی‌توان به طور کامل کاوش کرد. در واقع، بسیاری از مناطق داخل آن دسترسی محدودی دارند و رسیدن به آن ها دشوار است. بخشی که به روی عموم باز است، Ossuary Denfert-Rochereau نام دارد که ناحیه کوچکی از کل شبکه دخمه‌ای را تشکیل می‌دهد. با این حال، جامعه‌ای از علاقه مندان وجود دارد که دوست دارند در دخمه‌هایی به نام کاتافیل کاوش کنند.
آنها اغلب تا آنجا که می‌توانند در دخمه پیش می‌روند، حتی گاهی اوقات قسمت‌هایی را که مسدود شده یا برای عموم باز نیستند را کاوش می‌کنند. لطفاً توجه داشته باشید که این قسمت‌ها ایمن نیستند و نباید به آن ها وارد شوید.
4. تعداد افرادی که در این دخمه دفن شده اند بیشتر از تعداد افراد زنده است
بزرگترین قبرستان پاریس در آن زمان، قبرستان معصومین مقدس بود که بیش از 2 میلیون جسد را شامل می‌شد. اما زمانی که بقایای آن حفاری شد و به داخل دخمه مردگان منتقل شد؛ از آنجایی که برخی از قسمت‌های قبرستان معصومین (ع) فروریخت، تصمیم گرفته شد که سایر قبرستان‌هایی که محدودیت فضا دارند نیز اجساد را به داخل این دخمه منتقل کنند.
به آرامی، تعداد اجساد افزایش یافت و در آخرین آمار این تعداد بیش از 6 میلیون جسد گزارش شد که بسیار بیشتر از 2 میلیون نفری است که در پاریس زندگی می‌کنند. از این رو، تعداد افراد مرده در زیر شهر بیشتر از افراد زنده در شهر پاریس است.
5. افراد مشهور از زمان افتتاح از دخمه مردگان بازدید کرده اند
دخمه مردگان پاریس در سال 1809 به روی عموم باز شد. برای سالها، تنها راه ورود، ثبت نام‌ها در فهرستی بود که در ورودی نگهداری می‌شد. این امر باعث می‌شد تعداد افرادی که از تونل‌ها بازدید می‌کنند بررسی شود و در عین حال رکوردی از آنها ثبت می‌شد. از آنجایی که افراد برجسته در آنجا دفن شده بودند، برخی از شخصیت‌های مشهور برای ادای احترام و برخی دیگر برای کنجکاوی به دخمه مردگان پاریس می‌آمدند. برخی از این افراد، پادشاه سابق فرانسه از جمله چارلز دهم (کنت آرتوآ)، امپراتور سابق اتریش، فرانسیس اول و ناپلئون سوم با پسرش بودند.
6. آخرین استخوان‌ها و آثار باقیمانده در دخمه به سال 1860 می‌گردد
نزدیک به 2 میلیون جسد باید از گورستان معصومین مقدس به د خمه مردگان منتقل می‌شد که تقریباً 15-18 ماه طول کشید. به دنبال آن اجساد از گورستان‌های دیگر نیز به داخل معادن منتقل شدند. در پایان این انتقال‌ها، انقلاب فرانسه (1789-1799) آغاز شد و اجساد بیشتری در دخمه انباشته شدند.
تا سال 1814، اجساد مردگان هنوز به معادن منتقل می‌شدند. اما بین سال‌های 1814 تا 1840 با این جنبش مخالفت شد؛ بنابراین نقل و انتقالات متوقف شد.پس از آن، آنها دوباره این کار را شروع کردند تا سال 1860، زمانی که آخرین استخوان‌ها و بقایای اجساد به دخمه مردگان پاریس منتقل شد.
7. استخوان‌ها پس از سال 1810 به صورت خلاقانه در دخمه نمایش داده شدند
از سال 1810 تا 1814، سیاستمدار فرانسوی و مهندس معدن لوئیس اتین هریکارت دو توری تصمیم گرفت که استخوان‌ها را مرتب کند. چیزی که در ابتدا به عنوان محل دفن استخوان‌ها ایجاد شده بود به موزه‌ای تبدیل شد که آنها را مانند آثار هنری به نمایش می‌گذاشت.
هنر ماکابر پیروان خاص خود را دارد و از آن زمان مردم از نمایش‌های خلاقانه این دخمه قدردانی کرده اند. جمجمه‌ها و استخوان‌ها در نقش‌هایی جذاب قرار گرفتند، در طاق‌ها استفاده شدند و به شکل‌هایی مرتب به نمایش گذاشته شده اند.
8. بازدید از دخمه در سال 1809 به روی عموم باز شد
پس از انتقال موفقیت‌آمیز اجساد مردگان از گورستان‌های مختلف، مردم کنجکاو شدند تا ببینند در زیر شهر چه خبر است. در ابتدا ورود به دخمه مردگان پاریس ممنوع بود اما در نهایت در سال 1809 به روی عموم باز شد (البته با ایجاد محدودیت‌ها و فقط با تنظیم وقت قبلی). افراد برای ورود به داخل دخمه باید نام خود را در دفترچه‌ای که در ورودی نگهداری می‌شد درج می‌کردند و تنها چند بار در سال و با اجازه قبلی اجازه ورود به آن ها داده می‌شد. با گذشت سالها، این روند تغییر کرد و اکنون درهای دخمه در طول سال باز هستند و به هر نوع بازدید کننده‌ای اجازه ورود داده می‌شود.
بنابراین اگر می‌خواهید از این مکان عجیب و غریب دیدن کنید، تنها چیزی که نیاز دارید این است که بلیت ورود را که همراه با راهنمای صوتی ارائه می‌شود، خریداری کنید.
9. دخمه مردگان پاریس به عنوان تونل زیرزمینی در جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد
در طول جنگ جهانی دوم، زمانی که آلمان فرانسه را اشغال کرد، نیروی فرانسه از دخمه‌های زیر شهر به عنوان مخفیگاه استفاده کرد؛ زیرا تونل‌های زیرزمینی و مسیرهای مخفی مکان مناسبی برای مخفی شدن بودند. با این حال، نیروی فرانسه تنها کسی نبود که دخمه را به عنوان مخفیگاه خوبی می‌دید. آلمانی ها نیز از آن استفاده کردند؛ این امر از پناهگاه‌های آلمانی پیدا شده در دخمه مردگان پاریس مشهود است.
10. بخشی از تونل‌های کاتاکومب در دخمه هنوز نقشه‌برداری نشده است
از آنجایی که دخمه مردگان پاریس قبلاً یک معدن بود، معدنچیان به حفاری بیشتر در جهات مختلف ادامه می‌دادند تا سنگ‌های بیشتری را از زیر خاک بیرون بیاورند؛ اما هیچ کس متوجه نشد که چقدر حفر شده است؛ بنابراین کم‌کم برخی از بخش‌ها تبدیل به پیچ و خم تونل‌های بدون نقشه شد.
دو پزشک به نام‌های ژان تالاراک و رنه سوتل در سال 1938 دخمه را کاوش کردند و هر چقدر که می‌توانستند نقشه‌برداری کردند؛ اما نتوانستند همه بخش‌ها را پوشش دهند. این نقشه بعداً به نیروی مقاومت فرانسه اهدا شد تا به آنها کمک کند تا از تونل‌ها به عنوان مخفیگاه استفاده کرده و در نهایت بتوانند جنگ را بهتر مدیریت کنند.