آنگکور وات بزرگترین بنای مذهبی در جهان است که مساحتی 200 هکتاری را شامل می‌شود.
آنگکور وات تقریباً در پنج مایلی شمال شهر مدرن کامبوج ، و در شهر انگکور واقع شده است که بیش از 200000 نفر جمعیت دارد.
شهر آنگکور به عنوان پایتخت “امپراتوری خمرها” (Khmer Empire) شناخته می‌شود. این شهر تا پیش از انقلاب صنعتی ، در شمار بزرگترین شهرهای جهان جای داشت.
همچنین شهر آنگکور به وجود آسپارها یا همان فرشتگان آسمانی معروف است و در دیوارهای این بنای بزرگ چیزی در حدود ۳۰۰۰ نقش فرشته حک شده است.
در ابتدا ، آنگکور وات به عنوان یک معبد هندو برای پرستش “خدای ویشنو” طراحی شد ، زیرا این مذهب حاکم منطقه در آن زمان ، سوریاوارمان دوم بود. با این حال ، تا پایان قرن 12 ، این مکان یک مکان بودایی محسوب می‌شد.
با افزایش اهمیت آنگکور وات در آیین بودایی افسانه‌های اطراف این منطقه نیز افزایش یافت. بسیاری از بودایی‌ها معتقدند که ساخت معبد به دستور خدای ایندرا و در یک شب انجام شده است.
با این حال ، دانشمندان اکنون می‌دانند که ساخت انگکور وات ، از مرحله طراحی تا پایان ، چندین دهه طول کشیده است.
شهر معبد
کلمه “آنگکور” در زبان خمر به معنی “پایتخت” است ، در حالی که کلمه “وات” به معنی “معبد” است و می‌توان گفت معنای لغوی نام آن “شهر معبد” (Temple City) است که با توجه به وسعت این سازه ، این نام برازنده‌اش می‌باشد.
این معبد توسط امپراطور سوریاورمان دوم ساخته شده است ، که از 1113 تا 1150 منطقه را به عنوان معبد دولت و مرکز سیاسی امپراتوری خود اداره می‌کرد.
این مجموعه مذهبی عظیم در دل جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی کامبوج قرار دارد.
آنگکور نمادی از کوه میرو، کوه المپ می‌باشد که به عنوان ترکیب کاملی از خلاقیت و ارادت معنوی در نظر گرفته شده است.
کامبوج بناهای مذهبی بسیاری را در خود جای داده است که در ساختار، اندازه، مقیاس و تقارن متفاوت هستند.
و می‌توان گفت انگکور وات قلب و روح کامبوج و چیزی شبیه به نماد ملی ، مرکز تمدن خمر و یک افتخار ملی در این سرزمین است.
انگکور وات به تدریج از بین رفته و خراب شد تا اینکه در دهه 1840 توسط هانری موهوت ، کاوشگر فرانسوی ، دوباره کشف شد.
مشخصات معبد
برج اصلی این معبد که ۶۵ متر ارتفاع دارد، توسط ۴ برج کوچک‌تر و مجموعه‌ای از حصارها احاطه شده است و در مرکز این معبد قرار دارد.
همچنین مجسمه‌ی خدای ویشنو بر بالای این برج قرار گرفته و برای وارد شدن به آن باید از پلکانی سنگی بالا رفت.
این سازه، با الهام از “کوهستان مِیرو” (Meru) ساخته شده است کوهستانی مقدس و افسانه‌ای در اساطیر هند می‌باشد و گفته می‌شود آن سوی کوه‌های هیمالیا قرار گرفته است.
این کوه نیز همچون کوه المپ اساطیر یونان باستان ، به عنوان سکونت‌گاه خدایان شناخته شده است.
در اطراف این معبد خندقی احاطه شده است که ۲۰۰ متر پهنا و ۴ متر عمق دارد. این خندق محوطه‌ای در حدود ۵ کیلومتر را در محاصره‌ی خود گرفته است که وظیفه‌ی محافظت از معبد را برعهده داشته است.
ورودی اصلی این معبد با توجه به خصوصیات خدای ویشنو، در سمت غرب واقع شده است که در میان گذرگاهی سنگی ساخته شده و توسط مجسمه‌هایی به شکل شیر حفاظت می‌شود.
در سمت شرق ، دومین ورودی این بنا قرار گرفته که در مقایسه با وروردی اصلی ، از زرق و برق کم‌تری برخوردار است.
