درقرن پنجم میلادی عدهای به جزیرهای آمدند که گل و لای خالص و شوره زاری بیش نبود.
این عده از بلایا و تھاجمھایی که بر سر بخش اصلی کشور آمده بود به اینجا گریختند.
آنھا تا جایی که میتوانستند دور شده تا لب دریا آمدند و در این پایان ساخت یک زندگی جدید را آغاز نمودند.
یک زندگی جدید به مفھومی فوقالعاده استثنایی چون از ابتکار و ھوشمندی ساکنان اولیه اینجا برای انسان میگوید و اینکه گلزارھا را چطور با انباشتن روی ھم بالا آورده و در داخل این تالاب سکوھای قابل سکونت درست کردند تا بر رویشان اولین خانهھای خود را بنا کنند و از آن به بعد عجایب عظیمی را شکل دادند که ما امروزه در ونیز شاھد آن ھستیم.
زمین باتلاقی چالش برانگیز الھام بخش ونیزیھا شد تا مھارتھای مھندسی جدیدی را توسعه دھند و طی قرنھا یکی از درخشانترین شھرھای روی زمین را خلق کنند.
سرنیسییما یکی از القاب برازنده این شھر به معنی پر فروغ است. دیوانگی این شھر در ھر بار سفر به ونیز بیشتر و بیشتر انسان را تحت تاثیر قرار میدھد ، چارلز دیکنز ونیز را رویای ایتالیا نام نھاد.
چون مثل یک رویاست که متصور میشوی در خواب دیدهای اما واقعی است.
ونیز تا قرن نھم میلادی در گوشهای از مدیترانه به عنوان قدرتی جدید درحال ظھور بود و جوامعی که در تالاب زندگی میکردند به ھم پیوستند.
در ھمین دوره بود که ماھیگیران ناحیه تورچلو وارد شھر اسکندریه مصر شدند و جسد ساینت مارک ،مرقس مطھر را ربودند و آن را مخفیانه از شھر خارج کردند و به ونیز آوردند.
کلیسای طلا یا ھمان کلیسای سان مارکو،ساینت مارک
کلیسای جامع ونیز به قرن یازدھم برمیگردد ، زمانیکه موفقیت ونیز رو به افزایش بود که این را از کیفیت بی پروا و اغراق آمیز ساختمان این کلیسا میشود فھمید ، البته فقط طلا در آن بکار نرفته چون به کلیسای طلا معروف است بلکه این یک واقعیت است چون با اشیایی تزیین شده که ونیز از ھرجایی که دستش میرسیده برداشته و باخودش آورده، اسبھایی در بخش فوقانی نمای کلیسا قرار دارند از قسطنطنیه به تاراج رفتهاند.
وقتی که این شھر درحال ساخته شدن بود دوک یا ھمان قاضی القضات شھر به بازرگانان شھر دستور داد در سفر به مشرق زمین ھر چه پیدا میکنند بخرند و با خود به این شھر بیاورند ، تمام ستونھایی که در نمای آن ھویدا است ستونھای شرقیاند و از ھمه جای دنیا به ونیز آورده شدهاند ، نمونهی فوقالعاده از عمق غارت مجاز است که ونیز در آن دست داشته و خیلی ھم بدان میبالد.
غنایم دزدیده شده در سرتاسر ونیز حاصل فتوحاتش در یونان ، قبرس و کرواسی است حتا شیر برنزی نماد ساینت مارک در اصل خدای بالدار دوران باستان بود که ازشرق ترکیه به غنیمت گرفته شده است.
به ھر کجای ونیز که نگاه میکنید به این پی میبرید که این شھر در دوران شکوفائیش چقدر پرقدرت و ثروتمند بوده ، سوال اینجاست که واقعا ونیزیھا چطور توانستهاند این شھر بینظیر را بر روی آب و گل و لای تالاب سرھم کند.
آنچه که در این جزیره افسونگر دیده میشود تنھا به لطف مجموعهای از تردستیھای نامرئی امکان پذیر است شھری بر روی گلزار ، شھری دو زیست ، تنهھای درختھای چند صد ساله را دور تا دور محلی را که میخواستند خانه بسازند با ضربه در گل فرو می برده تا گل در آن محل محفوظ بماند تا یک پی محکم برای ساخت و سازھا مھیا شود ، واضح است که چوب از بین میرود و معجزه ھمین جاست به لطف شرایط بیھوازی در اعماق گل و لای که اکسیژن داخلش وجود ندارد تنهھای درخت نمیپوسند دیوارھای بیرونی خیابانھا و ساختمانھای بزرگ توسط ھزاران دیرک چوبی نگه داشته شدهاند که آنھا را فشرده و چسبیده به هم در گل تالاب فرو کردهاند تا زمین ارزشمند شھر را تقویت کنند ، این یک کار مھندسی مبتکرانه است که شھر را در طول قرنھا شناور نگه داشته است.
قسمتھای روی آب ساختمانھایی ھستند که روی شمعھا یا فونداسیون شمعی قرار دارند ، فرض کنیم اگر شمعھای فوق را بیرون آوریم بعد از حتا پانصد سال هنوز سالم هستند اما به محض قرار گرفتن در مجاورت ھوا فورا پوسیده و متلاشی میشوند، حال تصور کنید سی ھزار قایق موتوری شتابان ھر روز در ونیز میچرخند و امواج تولید شده از پرهھایشان دیوارھای کانال راتخریب میکنند ، شمعھا باید در گل مستتر بمانند وگرنه آب شور سریعا آنھا را نابود میکند و در اینصورت ساختمانھا با مشکل جدی مواجه میشوند و شاید بھتر باشد پارو زنی رایج شود.
در ونیز اتوبوس آبی ، تاکسی آبی ، آمبولانس آبی و پلیس آبی و آتش نشانی آبی و حتا قایقھای حمل زباله وجود دارد و مثلا مصالح ساختمانی را در سراسر شھر جابه جا میکنند.
در شھری که روی آب بنا شده زندگی در قرن بیست و یک میتواند بسیار پیچیده باشد اما در قرون وسطی کلید موفقیت ونیز بود ، شبکه پیشرفته کانالھا به ونیز امکان میداد تا توسعه پیدا کند و به قطب تجارت دریایی تبدیل شود ، اھمیت منطقه تجاری شھر در منطقه ریالتو بیشتر و بیشتر شد ، این منطقه توسط پل ریالتو به مرکز سیاسی سان مارکو متصل میشود ، پلی که پربازدیدکنندهترین نقطهی جزیره است.
پل ریالتو
این پل اولین بار در قرن دوازدھم از چوب ساخته شد اما حفظ این سازه کار سختی بود و چنانچه چندین بار آتش گرفت و چند بار ھم فرو ریخت ، پل کنونی ششمین و آخرین پلی است که در سال 1591 قرن شانزدھم توسط انتونیو داپونته ساخته شد.
انتونیو ی پل ساز کارش را به طرز حیرتانگیزی انجام داد زمانی که ساخت پل به اتمام رسید خیلیھا باور نمیکردند اینقدر دوام بیاورد و تا الان پانصد سال تاب آورده ، ھوشمندی کار داپونته کاملا از دیدهھا پنھان است ، طاق زیبا و باظرافتش کل وزن پل را روی پایهھای سنگی دو طرف کانال منتقل میکند ، زیر ھر طرف شش ھزار تنه از درختھای فرورفته در گل مدفون شدهاند و طراحی آن به قدری کامل است که میتواند وزن خیابانی پر از مغازه را بر روی خودش تحمل کند.
تاجرھای زیرک از ھر فرصتی برای پول درآوردن نمیگذشتند حتا روی پل.
راه آبی کانال از اولین روزھای ونیز ثروت دنیا را به بازارھای خود سرازیر کرد ، در قرن یازدھم نیز مردم مثل امروز علاقه داشتند برای خرید بر روی پل ریالتو بیایند و مرکز تجارت شبکه جھانی ونیز است ، افرادی ھمچون مارکوپولو پیش از سفر به سمت دورترین ثروتھای شناخته شده جھان در این محل تجارت میکردند و بعد از برگشت ازجھانگردیھایشان با کالاھای خود مجدد به ھمین محل باز میگشتند و ھمین در صف مقدم بودنش در داد و ستد جھانی باعث ایجاد موسساتی شد که ھمان بانکداری امروزی است پس میتوان گفت بانکداری در ریالتو متولد شد چون محلی است که برای اولین بار چک کشیدن به جای پول رایج شد.
چیزی در خون ونیزیھا و آب ونیز وجود دارد که این مردم را به مخترعینی بیبدیل و معاملهگرھای معرکه و تاجرھای موفق تبدیل میکند.
به روایت جناب مصنعی لیدر توانمند آژانس کاریز
آشنایی با فستیوالهای شهر زیبای ونیز.
معرفی ونیز زیبا شهری شناور روی آب در ایتالیا.
در سفر به ایتالیا، غذاهای معروفش را حتما امتحان کنید.
یک نظر در “تالاب ونیز – ایتالیا – پارت اول”