شهر فلورانس بین سال های 1865 تا 1871 به عنوان پایتخت ایتالیا انتخاب شد و کاخ وکیو پایگاه حکومت در نظر گرفته شد که مشرف به میدان پیازا دلا سینیوریا ست. کاخ وکیو موزه ای دیدنی است و به همراه مجسمه داوود و کلیسای سانتا ماریا دل فیوره از نمادهای فلورانس است.
کاخ وکیو بر روی خرابه‌های کاخ دیگری که متعلق به خانواده اوبرتی گیبلین بود ساخته شد؛ همان خانواده ای که در سال 1266 به دلیل موقعیت سیاسی از شهر رانده شدند. در واقع درگیری تاریخی گوئلف ها (توده ها) و گیبلین ها (اشراف زادگان) یکی از مهم ترین رویدادهای تاریخ فلورانس است و جنگ آنها را می توان در معماری برخی از قسمت های این کاخ مشاهده کرد. با بازدید از این موزه میتوانید با سه دوره مختلف تاریخی هنر ایتالیا یعنی دوره رومی، قرون وسطی و رنسانس آشنا شوید.
این کاخ در قرن سیزدهم میلادی ساخته شد و مدت ها متعلق به خانواده های قدرتمند ایتالیایی مانند «مدیچی» بود و در سال ۱۸۷۲ بخشی از آن به عنوان موزه و بخشی از آن به عنوان ساختمان شهرداری مورد استفاده قرار گرفت. کاخ وکیو با آثار هنری بی شمارش، از نقاشی های دیواری گرفته تا مجسمه ها، سقف های نقاشی شده، دیوارهای کنده کاری شده و پرده های طرح دار که حکایت از رویدادهای تاریخی و کتاب مقدس دارند، هر بیننده ای را مجذوب خود می کند.
کاخ وکیو شکل کنونی خود را مدیون بازسازی و مرمت گسترده تزئینات داخلی خود در سال 1540 پس از میلاد است. این دوره به موازات دوره مالکیت دوک کاسیمو و همسرش الئونورا است که تصمیم گرفتند از کاخ به عنوان اقامتگاه خود استفاده کنند. این تغییرات شامل دفاتر پر پیچ و خم، اقامتگاه های چشم نواز، تراس ها و حیاط ها بود. تزیین و نقاشی تمامی این اتاق ها توسط میکل آنژ، جورجیو وازاری و دوناتلی به خوبی انجام شد.
دیوارهای کاخ وکیو دارای کتیبه‌ها و حکاکی‌های بسیاری است و تاج‌های خانوادگی در نمای این کاخ نیز به شکل نمادین نشان‌دهنده فلورانس قرون وسطایی است.
معروف ترین اتاق در کاخ وکیو در فلورانس دی کینکوئه‌سنتو نام دارد. این اتاق که در طول زمان هیچ تغییری به خود ندیده است، نقاشی ها و تزئینات زیادی بر روی دیوارهای خود دارد. بیشتر این نقاشی ها توسط هنرمند، مورخ و معمار مشهور ایتالیایی جورجیو وازاری طراحی شده است.
همچنین در حیاط این کاخ فواره ای وجود دارد که مجسمه «فرشته کوچولو و دلفین» اثر «آندریا دل وروکیو» را در خود جای داده است. «اتاق کوچک فرانچسکو اول» در طبقه اول این ساختمان قرار دارد و یکی از شاهکارهای وازاری به شمار می رود. دوک اعظم توسکانی، وسایل شخصی خود و تمامی آثاری که به او علاقه مند بود را در این اتاق نگهداری می کرد که از جمله آنها می توان به آثار “جمبولونیا” و “بارتولومئو اماانتی” اشاره کرد.
